اهل کردستان، و یه مشاور تخصصی برای بچه‌های رشته انسانی.
رشته‌ی تحصیلیم «مشاوره» بوده و از همون ابتدای مسیرم، با علاقه و انرژی زیادی وارد فضای کنکور شدم؛ مخصوصاً کنکور انسانی. من فقط درس نخوندم، آموزش حرفه‌ای دیدم، کار کردم، تجربه گرفتم و حالا با تمام وجودم کنار دانش‌آموزام هستم.
تخصص اصلی من برنامه‌ریزی دقیق و شخصی‌سازی‌شده برای بچه‌های انسانی‌ه.
از اون مدل برنامه‌هایی نیست که فقط یه جدول خشک باشه. من با شناخت کامل از شرایطت، توانایی‌هات، تایم‌هایی که وقت داری و درسایی که قوی یا ضعیفی، برات یه مسیر واقعی می‌چینم.
در کنارش هم کوچینگ آموزشی و انگیزشی انجام می‌دم. چون فقط برنامه داشتن کافی نیست، باید حواست به حالِ درونت هم باشه.
پیگیری روزانه، آزمون گرفتن، تحلیل کارنامه، بررسی وضعیت روحی و درسی، همش باهم انجام می‌شه.
از اونجایی که خودم به تمام دروس رشته انسانی مسلط هستم، توی کارم فقط یه مشاور نیستم؛
اگه جایی نیاز به تدریس باشه، مثل یه معلم کنارت می‌مونم و هر درسی رو به‌طور کامل برات توضیح می‌دم.
تا الان با خیلی از بچه‌ها کار کردم؛ هم مشاوره‌ی فردی داشتم، هم کارگاه‌های آموزشی توی مدارس برگزار کردم. بچه‌هایی بودن که وقتی شروع کردن حتی نمی‌دونستن از کجا باید بخونن، ولی قدم‌به‌قدم با هم جلو رفتیم و به نتایج فوق‌العاده رسیدن.
من توی این مسیر به یه چیز خیلی مهم باور دارم:
دانش‌آموزی موفقه که کنار خودش یه آدمِ دلسوز، با‌حوصله و حرفه‌ای داشته باشه.
قراره بهت سخت نگذره؛ قراره رشد کنی، یاد بگیری و آرومت باشه.
و من اینجام تا مطمئن بشم توی این مسیر، تنها نمونی.
درباره من، و چند حرف مهم برای تو که کنکور داری
من یه مشاور کنکورم؛ کسی که سال‌هاست با دانش‌آموزایی کار می‌کنم که می‌خوان مسیر سخت ولی ارزشمند کنکور رو، اصولی و با آرامش طی کنن.
ولی اجازه بده حرفامو یه کم واقعی‌تر شروع کنم…
کنکور فقط یه امتحان نیست. یه جور «سبک زندگی» موقته؛ مثل سربازی رفتن یا مهاجرت کردن. تو این مسیر، مهم‌ترین چیزی که باید حفظش کنی، انگیزه و خودتو باختن ندادنه.
من خیلی از دانش‌آموزامو دیدم که اول راه کلی انرژی داشتن، اما کم‌کم خسته و سرد شدن. دلیلش فقط سخت بودن درس نیست. خیلی وقتا برنامه اشتباهه، یا توقعای غیرواقعی از خودشونه. توی جلسات مشاوره‌ای که دارم، بیشتر از اینکه فقط بگم «فلان ساعت بخون»، می‌گردم ببینم دقیقاً مشکل کجاست. چون برنامه‌ریزی واقعی، فقط جدول کشیدن نیست. باید بدونی چی تو رو عقب نگه می‌داره، نه فقط اینکه چند تا تست بزنی.
انگیزه داشتن با انگیزه موندن فرق داره
روزای اول کنکور، همه انگیزه دارن. چون یه عالمه انگیزه‌های بیرونی هست: خانواده، مدرسه، پیج‌های انگیزشی، رقابت و غیره.
اما چیزی که مهم‌تره، انگیزه‌های درونی هست. اون دلیل‌های شخصی که واقعاً برات مهمه. مثلاً:
«می‌خوام یه شغل داشته باشم که توش مفید باشم، نه فقط پول‌دار.»
«می‌خوام یه روزی به مامانم بگم قبول شدم و اشک شوق بریزه.»
«می‌خوام از این شهر کوچیک برم یه جای بزرگ‌تر با فرصت‌های بهتر.»
هر بار که خسته می‌شی یا حس می‌کنی نمی‌تونی، برگرد سراغ اون دلیل اصلی خودت.
من توی مشاوره‌هام کمک می‌کنم اون دلیل رو پیدا کنی و نگهش داری. چون این می‌شه موتور اصلی ادامه دادن.
برنامه‌ریزی واقعی چه شکلیه؟
برنامه‌ریزی یعنی بدونی:
چی بخونی؟ (بر اساس هدف و سطح خودت)
کی بخونی؟ (ساعت مطالعه شخصی، نه نسخه‌ی کپی بقیه)
چطوری بخونی؟ (درس به درس فرق داره)
و از همه مهم‌تر: چطوری بفهمی داری پیشرفت می‌کنی؟
بعضی‌ها فکر می‌کنن برنامه‌ریزی یعنی هر روز ۱۰ ساعت بخونی و اگه نشد یعنی بی‌عرضه‌ای. اما من می‌گم برنامه‌ریزی خوب یعنی قابل اجرا بودن.
مثلاً یکی از بچه‌هام بود که سال قبل وقتی اومد پیشم، روزی ۵ ساعت هم نمی‌خوند. ولی ما آروم‌آروم شروع کردیم. به‌جای فشار، پیشرفت تدریجی.
تجربه‌های کوچیک ولی مهم
یه دانش‌آموز داشتم که آرایه رو افتضاح می‌زد. بعد که حرف زدیم فهمیدم اصلاً سوالا رو درست نمی‌خونه. فقط بلد نبود روش خوندنش چیه. با سه جلسه تمرین تکنیک، شد یکی از قوی‌ترین بچه‌هام تو آرایه.
یکی دیگه همیشه ناامید بود، چون تو آزمونا افت‌وخیز داشت. براش یه جدول پیشرفت طراحی کردیم که فقط خودش با خودش رقابت کنه. اون اعتماد به نفس برگشت.
بارها دیدم که بچه‌ها وقتی ببینن یکی «واقعاً» بهشون توجه می‌کنه، بهتر از اون چیزی که خودشون فکر می‌کردن عمل می‌کنن. کار من همینه.
چند نکته ساده برای رشد بیشتر
۱. به جای اینکه بگی “من آدم درس‌خوندن نیستم”، بپرس “چه جوری بهتر یاد می‌گیرم؟”
۲. از مقایسه کردن خودت با بقیه دست بکش. هرکسی قصه‌ی خودش رو داره.
۳. مهم نیست از کجای مسیر شروع کردی. مهم اینه که وای‌نمی‌ایستی.
۴. اگه یه روز خراب شد، نزارش بهونه‌ی خراب شدن هفته بشه.
۵. گاهی از خودت بپرس: «اگه قرار بود فقط یه درس رو امروز جلو ببرم، کدوم بود؟» همونو بخون.
تو مسیر کنکور، قرار نیست کامل باشی؛ فقط باید متعهد باشی.
یعنی وقتی خسته‌ای، یه کم دیگه ادامه بدی. وقتی شک داری، از یه آدم مطمئن کمک بخوای. وقتی زمین خوردی، یه بار دیگه بلند شی.
من اینجام که کنار تو باشم؛ نه جلوتر، نه عقب‌تر.
قدم‌به‌قدم تا جایی که برسی به اون نقطه‌ای که وقتی اسمتو توی لیست قبولی دیدی، لبخند بزنی و بگی: “ارزششو داشت.”